ناگهان من متوجه شدم که افراد کنار من، ممکن است به شدت تحت‌تاثیر کار من قرار بگیرند.
داشتم یه ناهار سریع و مختصر در فرودگاه می‌خوردم. گروهی از خدمه پرواز روی صندلی کنار من نشستند و شروع به آماده سازی برای پرواز کردند. برای مدتی، تیم طراحی ما در حال کار بر روی مفاهیم مربوط به آینده برای مرکز کنترل عملیات این شرکت هواپیمایی بود و ما را مجبور می کرد تا با راه‌حل‌های خلاقانه ای که توسط جدیدترین فن آوری ها امکان پذیر بود، به راه خود ادامه دهیم. تا زمانی که مرکز کنترل با تمام فعالیت‌های مربوط به هواپیماهای پرواز سر و کار دارد، مفاهیم ما همه چیز و همه افراد داخل خطوط هوایی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.
- چطور باید بدانم که کار من چه تاثیری در زندگی این خدمه پرواز خواهد داشت؟
- و در مورد زندگی همه افراد دیگری که در خطوط هوایی کار می‌کنند چطور؟
در حالت ایده‌آل، ما با انواع کارمندان شرکت صحبت کرده و موارد مختلف را آزمایش کرده‌ایم. البته، هیچ بودجه (یا زمانی) برای انجام این کار وجود نداشت، لازم به ذکر است که ما با مانع متقاعد کردن سهامداران (داخلی) برای رفع نیازشان مواجه شدیم. برای اولین بار نبود که احساس ناامیدی کردم: محدودیت‌های عملی در دنیای واقعی مانع از ارزیابی تاثیر و کیفیت کار من شدند. آن‌ها مانع از آن شدند که من به درستی طراحی اصول اخلاقی را انجام دهم.
طراحی اخلاقی چیست؟
اصول اخلاقی طراحی مربوط به رفتار اخلاقی و انتخاب‌های مسئولانه در عمل طراحی است. این راهنما طرز کار طراحان با مشتریان، همکاران و کاربران نهایی محصولات، نحوه انجام مراحل طراحی، نحوه تعیین ویژگی‌های محصولات و چگونگی ارزیابی اهمیت اخلاقی و یا ارزش اخلاقی محصولاتی که ناشی از فعالیت طراحی هستند را نشان می دهد. به عبارت دیگر، طراحی اخلاقی مربوط به “خوبی‌ها” است – از نظر منافع افراد، جامعه و جهان – نحوه همکاری ما، نحوه کار ما و آنچه که ایجاد می‌کنیم. هیچ وقت یک پاسخ واضح و مشخص برای این که آیا طراحی خوب است یا بد است، وجود ندارد، با این حال، هنوز زمینه‌هایی وجود دارد که طراحان هنگام بررسی اخلاق باید به آن توجه کنند.
کاربردپذیری
امروزه قابلیت استفاده، نقطه‌ای را به عنوان یک نیاز اساسی برای هر رابط ایجاد کرده که در آن محصولات غیرقابل استفاده به عنوان شکست‌های طراحی در نظر گرفته می‌شوند و بدرستی، ما به عنوان طراح، یک تعهد اخلاقی برای ایجاد محصولاتی داریم که شهودی، بی‌خطر و عاری از خطاهای تهدیدکننده زندگی هستند.
دسترس پذیری
همانند کاربردپذیری، طراحی جامع به یک مورد استاندارد، در لیست نیازمندی‌های بسیاری از طراحان و شرکت‌ها تبدیل شده‌است. (من هرگز آن زمان را فراموش نخواهم کرد که فردی سعی کرد از وب سایت ما به وسیله یک اسکرین ریدر استفاده کند و کاملا در پیام کوکی گیر کرد). طراحی دسترس پذیر مزایایی دارد، چرا که تا حد ممکن تلاش می‌کند تا نیازها و قابلیت‌ها را پوشش دهد. با این حال برای هر پروژه طراحی، هنوز سوالات زیادی برای پاسخ وجود دارد.
- چه کسی از راه حل‌های ما سود می‌برد؟
- چه کسی به صورت غیرعمدی سایت را ترک می‌کند؟
- چه کسی خارج از بخش “مشتری هدف” قرار می‌گیرد؟
حریم خصوصی
یک روز دیگر، یک رسوایی دیگر در حریم خصوصی فیس بوک.
همانطور که در حال پیشرفت در عصر داده‌ها هستیم، موضوع حریم خصوصی تقریبا مترادف با اخلاق، طراحی شده‌است. دلیلی وجود دارد که افراد بیشتری از DuckDuckGo به عنوان یک موتور جستجوی جایگزین برای گوگل استفاده می‌کنند. شرکت‌ها به تعداد زیادی از اطلاعات شخصی در مورد مصرف‌کنندگان دسترسی دارند و به عنوان طراح، ما این امتیاز و مسئولیت را داریم که از این اطلاعات برای شکل دادن به محصولات و خدمات استفاده کنیم. ما باید در نظر بگیریم که چقدر اطلاعات لازم است و اینکه مردم چقدر تمایل دارند که در ازای خدمات، خود را تسلیم کنند و چگونه می‌توانیم مردم را از خطرات بالقوه بدون اینکه از داده‌ها اشباع شوند، آگاه کنیم؟
مشارکت کاربر
همپوشانی این موضوع تا حد زیادی با حریم خصوصی این حوزه در مورد این است که ما چگونه با کاربران خود تعامل داریم و با داده‌هایی که از آن‌ها جمع‌آوری می‌کنیم، چه کار می‌کنیم. IDEO اخیرا کتاب کوچکی از اخلاق تحقیقاتی طراحی را منتشر کرده‌است که یک مرور جامع از اصول اصلی و دستورالعمل‌هایی که ما باید در هنگام انجام تحقیقات طراحی دنبال کنیم، ارائه می‌دهد.
تشویق و ترغیب کردن
اصول اخلاقی مربوط به متقاعد کردن در مورد این است که تا چه حد ممکن است رفتار و افکار کاربران را تحت‌تاثیر قرار دهیم. تحقق تشویق و ترغیب کردن در مناطق خاکستری یا حتی تاریک خیلی لازم نیست. به عنوان مثال، بهینه‌سازی تبدیل می‌تواند به راحتی به این که “چگونه می توانیم با چرخاندن ناخودآگاه مشتریان نسبت به خودشان، درآمد بیشتری کسب کنیم؟ ” تبدیل شود و نمونه‌های پایانی شامل نت فلیکس هستند که ما را متقاعد می‌کنند تا تماشا کنیم و حتی بیشتر تماشا کنیم و booking.com که با فشار اجتماعی، حواس ما را مهار می‌کند.
تمرکز
صفحه نمایش فعلی اعتیادآور و حواس پرت کننده است. طراحی برای تمرکز در مورد مدیریت مسئولانه، با ارزش‌ترین منبع انسانی است و این یعنی زمان. چالش ما محدود کردن هر چیزی است که توجه کاربرانمان را مختل می‌کند، اعتیاد به محصولات را کاهش می‌دهد، و آرامش را ایجاد می‌کند. مرکز تکنولوژی انسانی یک لیست دقیق از منابع برای این هدف را ارائه کرده‌است.
پایداری
تأثیر کار ما بر روی محیط زیست، منابع و آب و هوای جهان چیست؟
به جای اضافه کردن مداوم ویژگی‌های جدید، چگونه می‌توانیم طراحی کمتری داشته باشیم؟ ما در موقعیتی هستیم تا راه‌حل‌های دیجیتالی دقیق ایجاد کنیم که رفتار پایدار مصرف کننده را فعال کرده و از مصرف بیش از حد جلوگیری می‌کند. به‌عنوان مثال برنامه‌هایی مثل Optimiam و Too Good To Go به افراد اجازه می‌دهد تا غذای باقی مانده‌ای را که معمولا دور ریخته می‌شود را سفارش دهند یا Mutum و Peerby را در نظر بگیرید که پلتفرم‌های بی‌همتایی هستند که اشتراک‌گذاری و استفاده مجدد از محصولات خریداری شده را ترویج می‌کند.
جامعه
سایت لجر آف هارمز از مرکز تکنولوژی انسانی، مجموعه تحقیقاتی است که روی تاثیرات منفی که تکنولوژی دیجیتال بر جامعه از جمله روابط، سلامت ذهنی و دموکراسی را مورد مطالعه قرار می‌دهد. طراحانی که از جامعه آگاه هستند، تاثیر کار خود بر اقتصاد جهانی، جوامع، سیاست و سلامت را در نظر می‌گیرند.
در قسمت بعد سعی بر این است که با یک مثال عینی روند و چگونگی طراحی اخلاقی به طور کامل مطرح شود.