طراحی اخلاقی – (قسمت دوم)

اصول اخلاقی به عنوان یک دردسر

در حالت ایده‌آل، در هر پروژه طراحی، ما باید تاثیر بالقوه در همه نواحی فوق‌الذکر را ارزیابی کرده و اقدام‌های لازم برای جلوگیری از آسیب را انجام دهیم.

با این حال، دلایل موجه و قابل‌درک بسیاری وجود دارد که چرا ما اغلب از انجام این کار غفلت می‌کنیم. به دلیل داشتن اصول اخلاقی آسان است در دنیای واقعی، با محدودیت‌هایی که زندگی روزمره بر ما تحمیل می‌کند، به سختی می توان بر طبق آن اصول عمل کرد. ممکن است به سادگی بگوییم که این کار در این زمان ناخوشایند و دردسرساز است. به دلیل کمبود زمان یا  نبود بودجه کافی برای در نظر گرفتن همه جنبه‌های اخلاقی کارمان، در حال حاضر نگرانی‌های مبرمی وجود دارد که اولویت دارند. ممکن است در ابتدای امر باور کنیم که این یک مسئله کوچک است، که باید بعدا مورد توجه قرار گیرد. اغلب، ما به سادگی از عواقب احتمالی کار خود بی‌اطلاع هستیم و بابد به پیچیدگی‌های محضی که وجود دارد بیش از حد توجه کنیم. زمانی که زمان کوتاه باشد یا در شرایطی که کارفرمایان بی تاب و بی‌حوصله هستند،

• چطور می‌توان روی همه حوزه‌های اصول اخلاقی طراحی متمرکز شد؟
• از کجا باید شروع کرد؟

اصول اخلاقی به عنوان یک تمرین عملی

با توجه به موارد گفته شده، من معتقدم باید اصول اخلاقی طراحی را به یک سطح عملی‌تر ارتقاء دهیم. ما باید راهی را برای ایجاد اصول اخلاقی پیدا کنیم، نه چیزی‌که به طور جداگانه در نظر گرفته شود، باید از مواردی استفاده کنیم که در فرآیند ما عجین شده و انجام ندادن آن به معنای عدم پیاده سازی طراحی باشد.

تنها راه غلبه بر “دردسر” رفتار اخلاقی این است که طراحی اخلاقی را روزانه تمرین کنیم: اصول اخلاقی در کار روزمره، فرآیندها و ابزارهایمان به عنوان یک طراح ادغام می‌شود و دیگر نیازی نیست به استثناثاتی که وجود دارد اعتماد و تکیه کنیم. افرادی که بسیار اصول‌گرا هستند به اندازه کافی شجاع هستند که بتوانند در برابر سیستم بایستند، و برایشان مهم نیست چه حجم فشار و سختی بر آن‌ها تحمیل شود.

با استفاده از اصول اخلاقی روزانه و ساختار موجود در فرآیند طراحی، ما قادر خواهیم بود که در مراحل اولیه، پتانسیل‌های موجود برای اشتباهات و سوءاستفاده‌ها را شناسایی و خنثی کنیم. ما کیفیت طراحی و روش‌هایمان را به سادگی افزایش خواهیم داد، زیرا به روشی آگاهانه و ساختار یافته‌تر، موارد را به طور کامل مورد بررسی قرار خواهیم داد.

اما شاید مهم‌ترین مسئله این باشد که ما یک استاندارد جدید برای طراحی ایجاد خواهیم کرد. استانداردی که می‌توانیم با آن به مشتریان به عنوان کاری که طرح باید انجام دهد، بفروشیم و فرآیندهای طراحی اخلاقی و خروجی‌های مورد نظر را در آن بگنجانیم. استانداردی که می‌تواند به دانشجویان طراحی آموزش داده شود تا نسل جدید طراحان، چیزی جز اعمال اصول اخلاقی به کار نگیرند.

چگونه طراحی اخلاقی را تمرین کنیم؟

در این مرحله ما به این سوال رسیده‌ایم که چگونه می‌توانیم اصول اخلاقی را در فرآیند طراحی‌مان ادغام کنیم.

نکته مهم اینجاست که ما باید چگونه اطمینان حاصل کنیم که تصمیمات طراحی روزانه‌مان منجر به محصولی خواهد شد تا قابل‌استفاده و در دسترس باشد؛ از حریم خصوصی مردم و شرکت ها محافظت کند، متمرکز باشد و منافع هم جامعه و هم طبیعت را تامین کند من می‌خواهم بهترین روش‌هایی را که تاکنون شناسایی کرده‌ام را با شما در میان بگذارم و راجع به اینکه چگونه سعی کرده‌ام در طی یک پروژه اخیر در میرابو از آن‌ها استفاده کنم مواردی را مطرح کنم. هدف از این پروژه ساخت یک اپلیکیشن وبی بود که به کارگران کارخانه تولید کننده ریش‌تراش بینشی از زمان در دسترس بودن مواد تولیدی را می‌داد.

به رسالت و ارزش‌های سازمان‌تان متصل شوید

با پیوند دادن طراحی‌هایمان به رسالت و ارزش‌های شرکت‌هایی که برای آن‌ها کار می‌کنیم، می توانیم از مهارت‌های طراحی خود به روش استراتژیک برای اهداف اخلاقی استفاده کنیم. ما می‌توانیم شرکت را به چالش بکشیم تا واقعا به وعده‌های خود عمل کنیم و از آن برای انجام رسالت خود بهره‌مند شویم با این حال نیاز است که از ارزش‌های شرکت آگاه باشیم و این موارد را با ارزش‌های شخصی خود مقایسه کنیم.

همانطور که قبلا با مشتری مشابه کار کرده بودم، می‌دانستم که این شرکتی از کارمندان خود مراقبت و حمایت می‌کند و دارای تمرکز قوی بر ایجاد دنیایی بهتر آن‌هاست. در طول مرحله حذفی، ما از یک هرم استراتژی برای ایجاد ساختار رسالت و ارزش‌های مشتری استفاده کردیم و بر روی عوامل موفقیت پروژه توافق کردیم. ما دستورالعمل‌های برند تجاری شرکت را به اصول طراحی متمرکز بر کارکنان پیوند دادیم که ماهیت سازمان را حفظ کرد.

فرضیات خود را پیگیری کنید

در طول کل فرآیند طراحی‌مان، ما برای هر تصمیمی که می‌گیریم، فرضیاتی می‌سازیم. با پیگیری ساختار این فرضیات، هرگز محدودیت‌های طراحی خود و خطرات بالقوه ای که تاثیر منفی بر روی کاربران، پروژه، شرکت و جامعه دارد را فراموش نخواهید کرد.

در این پروژه‌، فرضیات خود را در مورد اهداف کاربر، محتوا و ویژگی‌های کاربری برای هر صفحه از اپلیکیشن ذکر کرده‌ایم. اگر ما کاملا از ارزش کاربران نهایی یا صحت هدف کاربر مطمئن نبودیم، آن را به عنوان یک فرض برای ارزش مشخص می‌کردیم. هنگامی که مطمئن نبودیم آیا داده‌ها ممکن است در دسترس باشند یا خیر، این مورد را به عنوان یک فرض برای داده‌ها مشخص می‌کردیم. اگر مطمئن نبودیم که آیا یک ویژگی به کسب‌وکار تولید کننده اضافه خواهد شد یا خیر، آن را به عنوان یک فرض برای دامنه در نظر می گیریم. هر هفته، ما مفروضات خود را با کاربران نهایی و سهامداران کسب و کار از طریق آزمایش‌های کاربری و دموها مورد آزمایش قرار دادیم. هر تکرار در طراحی منجر به سوالات و فرضیات جدیدی می‌شود که هفته آینده مورد آزمایش قرار خواهند گرفت.

اثبات کنید که مواردی نادرست هستند

در حالی که فرضیات ما ناشناخته‌های شناخته شده هستند ، همیشه ناشناخته‌های ناشناخته ای وجود دارند که ما از آن‌ها آگاه نیستیم اما می تواند خطر بزرگی برای کیفیت و تأثیر کارمان باشد. تنها راهی که می‌توانیم این موارد را شناسایی کنیم این است که با استفاده از اصول علمی ابطال گرایی، به دنبال اثبات موارد نادرست باشیم. تنها فقط افراد خارج از موضوع می‌توانند به ما نشان دهند که ممکن است چه چیزی را به عنوان یک فرد یا به عنوان یک تیم از دست بدهیم.

ما در آزمون‌های هفتگی خود، کارگران کارخانه و سهام داران با رشته‌های مختلف، از بخش‌های مختلف و شاغل در زمینه‌های مختلف را برای شناسایی موارد حاشیه‌ای که می‌تواند مفهوم ما را از بین ببرد، در نظر گرفتیم. در یک مورد، باعث شد که در کل هدف و کارمان تجدید نظر کنیم. با این حال، می‌توانستیم بهتر عمل کنیم: اگرچه مقیاس پذیری برای سایر کارخانجات یک فاکتور مهم برای موفقیت بود ولی ما قادر به جمع‌آوری ورودی از کارخانه‌های دیگر در طول پروژه نبودیم. احساس کردیم که تنها گزینه این است که این مورد را به عنوان یک ریسک (“محدود به مقیاس پذیری”) ذکر کنیم.

از قدرت چک لیست‌ها استفاده کنید

بیایید با این موضوع روبرو شویم: ما موارد مختلف را فراموش می‌کنیم.

(بدون پیمایش صفحه، آیا می توانید تمام بخش‌های اصول اخلاقی طراحی را نام ببرید؟) اینجاست که چک لیست به ما کمک می‌کند و دانش را به جهان ارائه می دهند به طوری که مجبور نیستیم آن را در حافظه اشباع شده‌مان به آسانی پردازش کنیم.

یک چک لیست یک ابزار ضروری برای تمرین روزانه طراحی اخلاقی است. در پروژه‌مان، ما از چک لیست ها برای مرور کلی سوالات و فرضیات استفاده کردیم، بررسی اینکه آیا ما اصول طراحی را به درستی در نظر گرفته‌ایم یا نه و ارزیابی اینکه آیا به ارزش‌های مشتری، اصول طراحی و عوامل موفقیت توافق‌شده پایبند بوده‌ایم یا خیر همگی نیاز به ثبت و بررسی دارد. در ضمن، ما همچنین می‌توانیم با چک لیست در یک زمان مشخص در طول مرحله مفهوم، از فهرست حوزه‌های متمرکز در اصول اخلاقی طراحی استفاده کنیم و از یک رویکرد ساختارمندتر برای کنترل دستورالعمل‌های مربوط به قابلیت دسترسی به کار بگیریم.

چالش اصلی برای طراحی اخلاقی

بیشتر حوزه‌های اخلاقی کاملا ملموس هستندکه در آن، تصمیمات طراحی، اثراتی فوری و اغلب قابل ‌مشاهده دارند.

اگرچه مطمئنا در نوع خود چالش برانگیز هستند اما استفاده از آن در تمرین روزانه مان، به ویژه برای طراحان با تجربه، بسیار ساده است. با این حال، جامعه و محیط‌زیست موضوعات ناملموس‌تری هستند؛ اثرات کار ما در این مناطق بسیار نامشخص است. من مطمئنم که وقتی Airbnb برای اولین بار مطرح شد، بنیانگذاران اهمیت تاثیر مخرب آن بر بازار مسکن را در نظر نگرفتند. همین مساله برای اینستاگرام صادق است، چون نقش آن در ایجاد تقاضا برای مد روز باید دشوار باشد. سخت است، اما غیر ممکن نیست. بنابراین چگونه بر این چالش غلبه کنیم و تاثیراتی را که بر جامعه و محیط زیست داریم را روزانه بیشتر کنیم؟

جلسات واقعیت تاریک را انجام دهید

سقراط فیلسوف یونان باستان از یک سری سوالات برای آشکار کردن تدریجی اعتبار عقاید مردم استفاده کرد. به همین ترتیب، می‌توانیم فرضیات و عواقب فاجعه‌بار بالقوه مفاهیم مان را در یک جلسه “واقعیت تاریک”، شکلی از طراحی نظری که بر روی آزمودن استرس یک مفهوم با سوالات چالش برانگیز تمرکز دارد، آشکار کنیم.

ما باید از خودمان بپرسیم – یا حتی بهتر، کسی خارج از تیم مان باید از ما سوال کند – پرسش‌هایی از این قبیل:

• طول عمر محصول شما چقدر است؟
• اگر کاربر در میلیون ها پایگاه باشد چه؟
• اثرات بلندمدت بر اقتصاد، جامعه و محیط‌زیست چیست؟
• چه کسی از طراحی شما سود می‌برد؟ چه کسی می بازد؟
• چه کسی مستثنی است؟
• و شاید مهم‌تر از همه اینکه چگونه ممکن است طراحی شما مورد سوء استفاده قرار گیرد؟ (برای بیشتر این سوالات، آلن کوپر در سخنرانی اصلی خود، یک لیست بزرگ ارائه داد).

نتیجه پرسش و پاسخ

پرسش و پاسخ از جلسه واقعیت تاریک به ما کمک می کند نقاط ضعف و پیامدهای احتمالی مفهوم خود را در نظر بگیریم و شناسایی کنیم. در حالی که این یک تلاش تیمی است، جرقه بحث و کشف تفاوت‌ها در ارزش‌های اخلاقی اعضای تیم را خواهد زد.

علاوه بر این، این جلسه منجر به لیستی از سوالات و فرضیاتی می‌شود که می‎توان آن‌ها را با کاربران بالقوه و متخصصان موضوع مورد آزمایش قرار داد. در پروژه مرکز کنترل خطوط هوایی، توجه بیشتر به نقش انسان در اتوماسیون و اینکه چگونه واسط‌های دیجیتال می‌توانند از قابلیت‌های انسانی پشتیبانی کنند، باید مورد توجه قرار بگیرد. جلسه واقعیت تاریک به بهترین شکل در طول بخش‌های همگرا انجام می‌شود، چرا که اینها مراحل طراحی هستند که در آن ما فقط به ایده‌های واقعی محدود می‌شویم و این مسئله مهم است که یک سوال‌کننده از خارج از تیم با مهارت‌ه مصاحبه‌ای قوی داشته باشید که به راحتی هر پاسخی را قبول نکند. ابزارهای مفیدی برای کمک به ساختار جلسه وجود دارد، مانند ابزارهای اخلاقی.

یک قدم به عقب بردارید تا به جلو بروید

به عنوان طراح، ما نسبت به طبیعت خوشبین هستیم. ما جهان را مجموعه‌ای از مشکلات می‌بینیم و اگر فقط به اندازه کافی تلاش کنیم، می‌توانیم به طور سیستماتیک و خلاقانه همه موارد را حل کنیم. با این حال، صرفا این که قصد خوب انجام دادن کار را داشته باشید، کافی نخواهد بود. طرز فکر ما با پیامدهای فاجعه آمیز احتمالی و فشار و محدودیت‌های احتمالی روزانه همراه است. به همین دلیل است که ما به طور منظم نیاز داریم یک گام به عقب برداریم و تاثیر کار خودمان را درنظر بگیریم. امید من این است که تفکر عملی و ساختاری برای اصول اخلاقی معرفی‌شده در این مقاله به ما کمک خواهد کرد تا بر روی استاندارد بالاتری برای طراحی توافق کنیم.